Waarom zijn er zo veel verkeerde diagnoses op het vlak van psychodiagnostiek?
De vraag naar psychodiagnostiek was nog nooit zo groot. Deze sterke toename heeft verschillende oorzaken waaronder o.a. de alomaanwezigheid van sociale media waar zelfdiagnostiek wordt gepromoot, de toenemende 'outing' van bekende Vlamingen die aangeven autisme of ADHD of OCD te hebben, enz. Over andere problematieken of stoornissen hoor je bijna nooit, waardoor mensen als ze beginnen nadenken over zichzelf of over hun kind vaak vastzitten in deze populaire hypotheses...
Met een toenemende vraag krijg je op korte tijd ook automatisch een toenemend aanbod, maar helaas ook een minder kwalitatief aanbod want zo veel ervaren en gespecialiseerde psychodiagnostici zijn er nu eenmaal niet in het werkveld. De recente PANO reportage over ADHD was duidelijk: als nietsvermoedende cliënt of ouder kun je bij iemand terechtkomen die voor enkele honderden euro's snel een 'diagnose' stelt en waarbij je zelf denkt goedkoop gesteld te zijn, of bij (vaak goedbedoelende) psychologen met te weinig ervaring die plots ook aan psychodiagnostiek beginnen doen, maar eigenlijk te weinig kennis hebben van onderzoeksmethodologie en van differentiaaldiagnostiek van psychologische en psychiatrische problematieken.
Een wetenschappelijke onderzoeksmethodologie en een diepgaande kennis van de overlap en het onderscheid tussen diverse psychische en psychiatrische stoornissen is belangrijk om professioneel aan psychodiagnostiek te kunnen doen. Er is immers veel overlap tussen bijvoorbeeld ADHD en autisme, tussen ADHD en autisme en sommige persoonlijkheidsstoornissen bij volwassenen, om nog niet te spreken over bijvoorbeeld de bijkomende impact of differentiaaldiagnostische afgrenzing met trauma en hechtingsstoornissen.
Zelfdiagnostiek is geen goede raadgever en psychodiagnostiek is een complexe aangelegenheid en vraagt expertise op een breed domein. Er is een psychologische wet die zegt dat de bril die je opzet, bepaalt wat je ziet. Onlangs vertelde een cliënt dat hij eerst in een ambulant centrum de diagnose autisme had gekregen, nadat hij zelf had aangegeven zich in meerdere autismekenmerken te herkennen. Het centrum was naar eigen zeggen in autisme gespecialiseerd omdat ze alleen maar onderzoek naar autisme en ADHD deden... Tijdens een psychiatrische opname werd die diagnose echter in vraag gesteld en werd de diagnose trauma gegeven samen met een persoonlijkheidsstoornis. Een derde psychiater stelde dan later weer een andere diagnose...
Dat is de reden waarom het aangewezen is om altijd een brede kijk en een brede expertise te hebben in psychische en psychiatrische problematieken, ook als de aanmeldingvraag van de cliënt alleen maar over ADHD of autisme gaat. Het is belangrijk dat het centrum wel vertrekt van je vraag, maar tegelijkertijd ook samen met jou zoekt wat er echt aan de hand is en niet te snel in een tunnelvisie meegaat. De bril die je opzet bepaalt immers wat je ziet.
Heb je een vraag?
Je vindt het antwoord wellicht in onze lijst met veelgestelde vragen.
Je kan anders gerust even contact opnemen.